بررسی نقش تغذیه ای نانو ذرات سیلیسیم در ویژگی های فیزیولوژیک و تولید ریزغده سیب زمینی

آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در محیط کشت هیدروپونیک در دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارها شامل اندازه ذرات سیلیکات سدیم (نانو و میکرو) و غلظت های صفر، ۳/۰، ۶/۰ و ۹/۰ میلی مولار بود. در صفات هدایت روزنه ای، حداکثر فلورسانس کلروفیل، عملکرد کوانتومی فتوسیستم Π، عملکرد و تعداد ریزغده در بوته، تیمار ۳/۰ میلی مولار سیلیکات سدیم به ترتیب سبب افزایش ۳/۸، ۱/۶، ۶/۲، ۶/۲۶ و ۵/۳۴ درصدی شد، و از این نظر در بین تیمارها بیشترین تاثیر مثبت را دارا بود. اما، شاخص کلروفیل برگ تا سطح ۶/۰ میلی مولار افزایش معنی دار داشت. در غلظت های ۶/۰ و ۹/۰ میلی مولار، مصرف نانو ذرات بر عملکرد کوانتومی فتوسیستم Π اثر منفی داشت. در هر سطح غلظت، تاثیر مثبت نانو ذرات بر شاخص پایداری غشا بیشتر از ذرات میکرو بود و تنها در بالاترین غلظت، بین دو ذره تفاوت آماری مشاهده نشد. عملکرد ریزغده با افزایش غلظت ذرات میکرو به طور معنی داری بیشتر شد. اما تاثیر مثبت ذرات نانو بر صفت یاد شده تا سطح ۳/۰ میلی مولار بود. به طور کلی اثرات مثبت کاربرد نانو ذرات به دلیل کارایی جذب بالا، در غلظت های پایین ظهور یافت. اما در سطوح بالاتر، بر خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد سیب زمینی اثرات فیتوتوکسینی داشت.