تعهدات خریدار در عقد بیع و کنوانسیون بیع بین المللی کالا

کنوانسیون بیع بین المللی کال درصدد یکسان سازی حقوق داخلی کشورهایی که به این کنوانسیون ملحق می شوند، نیست. عقد بیع به عنوان یکی از مهمترین عقود معوض، هر یک از طرفین را ملزم به انجام تعهداتی در برابر طرف دیگر می نماید. تعهدات خریدار در قراردادهای مشمول کنوانسیون بیع بین المللی کالا محور این نوشتار با استفاده از منابع فقهی و خارجی است. براساس نتایج حاصل از تحقیق، اولین و مهمترین تعهد خریدار در حقوق ایران و کنوانسیون ۱۹۸۰، تسلیم می باشد، که از نظر اصطلحی عبارتست از دادن مبیع به تصرف مشتری به نحوی که متمکن از تصرفات و انتفاعات متناسب با خصوصیات عقد باشد. تسلیم به عملی و حکمی تقسیم می شود. تعریف ماده ۳۶۷ قانون مدنی همان تعریف تسلیم عملی می باشد. تسلیم حکمی یا به محض توافق و تراضی متبایعین انجام یافته تلقی می شود، و یا اینکه قبل از انعقاد عقد وضعیتی پیش می آید که مبیع در تصرف خریدار قرار می گیرد که در اینجا تعهد فروشنده مبنی بر تسلیم انجام یافته تلقی می شود. تسلیم باید در زمان مقرر در عقد صورت گیرد. به عبارت دیگر متبایعین می توانند زمان تسلیم مبیع را در عقد ذکر نمایند که در این صورت فروشنده متعهد به تسلیم مبیع در همان زمان می باشد. در مورد محل تسلیم کال باید گفت، هرگاه مکانی را طرفین مشخص کرده باشند، فروشنده ملزم به تحویل مبیع دره مان مکان می باشد. همچنین هرگاه قرارداد بیع متضمن حمل کال باشد، در حقوق بیع بین الملل تحویل به اولین موسسه حمل و نقل، تسلیم محسوب می شود. در حقوق ایران، قانون مدنی چنین حالتی را پیش بینی نکرده است، اما بر طبق عرف بازرگانی، فروشنده باید کال را به وسیله حمل و نقل متناسب با طبیعت و بهای کال تحویل بدهد.