بهبود روش زنجیره-نردبانی با استفاده از تعداد بیمه نامه صادرشده

یکی از مهمترین ارکان صورت های مالی شرکت های بیمه، ذخایر فنی است و از بین اجزای مختلف ذخایر فنی یکی از بخش های دشوار که نیازمند به کارگیری مدل های پیش بینی است ذخیره خسارت معوق است . روش متداول محاسبه ذخایر خسارت معوق استفاده از مثلث توسعه خسارت است و از سایر داده های موجود برای این کار استفاده نمی کند. یکی از داده های بسیار مفید برای محاسبه ذخایر، تعداد بیمه نامه های صادر شده است. در این مقاله، خانوادهای از برآوردگرهای نا اریب برای ضریب توسعه خسارت را معرفی می کنیم که مبتنی بر یک وزن دهی به خسارات تجمعی دوره های قبلی هستند. این خانواده شامل برآوردگرهای کلا سیک مانند زنجیره نردبانی نیز هست. سپس د در بین همه ی اعضای این خانواده، برآوردگر بهینه از نظر واریانس را در نظر می گیریم و روشی محاسباتی برای یافتن آن ارائه می کنیم. سپس برآوردگر جدید را بر روی داده های واقعی یک شرکت بیمه پیاده می کنیم و دقت پیش بینی آن را با دقت روش زنجیره-نردبانی مقایسه می کنیم.