بررسی تاثیر تنش خشکی بر خصوصیات مرفولوژیکی و درصد اسانس دو گیاه دارویی آویشن و بومادران

شهر مشهد به لحاظ اقلیمی در حوزه مناطق نیمه خشک قرار دارد و بحران کمبود آب در سال های گذشته از چالش های مهم در مدیریت فضای سبز شهر بوده است. بنابراین یافتن گیاهانی که بتوانند در شرایط کمبود آب از قابلیت کاشت در این منطقه برخوردار باشند، اهمیت ویژه ای دارد. در بین این گیاهان، آویشن و بومادران از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. در این تحقیق که در مشهد در سال زراعی ۱۳۹۲-۹۳ درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی باسه تکرار اجراگردید، تیمارهای آزمایشی شامل: آبیاری درحد ظرفیت زراعی، تنش خشکی با محلول پاشی پرولین و تنش خشکی بدون محلول پاشی پرولین بودند. صفاتی ازجمله ارتفاع بخش هوائی گیاه (تاج)، طول اندام زمینی گیاه (ریشه)، تعدادساقه های تشکیل دهنده گل آذین، تعدادگل آذین درهربوته و درصد اسانس مورداندازه گیری قرارگرفت. نتایج تجزیه واریانس حاکی از تاثیر معنی دار تنش خشکی بر تمامی صفات مورد مطالعه در دو گیاه مورد آزمایش بود. در بیشتر صفات مورد مطالعه اعمال تنش، تاثیر منفی برجای گذاشت، ولی محلول پاشی پرولین به کاهش این اثرات منفی منجر شد. مقایسه دو گیاه به لحاظ میزان تحمل در مقابل تنش وارده، بر اساس تغییر مقادیر صفت در تمیارهای تنش نسبت به شاهد سنجیده شد. گیاه بومادران دارای بیشترین مقاومت به تنش خشکی در مورد کاهش ارتفاع بود. طول ریشه آویشن در تیمار تنش ۳۳ درصد افزایش نسبت به شاهد داشت. نتایج نشان داد، تعداد ساقه گل دهنده آویشن، کمترین میزان کاهش نسبت به تیمار شاهد بود. هر دو گیاه آویشن و بومادران در تیمارهای تنش با افزایش اسانس مواجه گردیدند.