بررسی عوامل پیش بینی کننده افسردگی پس از سکته مغزی

افسردگی پس از سکته مغزی شایع ترین اختلال خلقی در بیماران مبتلا است. سکته مغزی یکی از بیماری های نورولوژیک و از مشکلات عمده سلامت عمومی است. هدف این پژوهش بررسی عوامل پیش بینی کننده افسردگی پس از سکته مغزی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیمارانی که در شهر تهران برای اولین بار به سکته مغزی خفیف مبتلا شده اند تشکیل میداد. تعداد۷۵۷ نفر به عنوان گروه نمونه به صورت تصادفی انتخاب شدند. این بیماران، ۳ماه، ۶ ماه و یک سال پس از سکته مغزی به مدت ۲±۱۴روز مورد پیگیری قرار گرفتند. حالت افسردگی بیمار در هر جلسه پیگیری مورد ارزیابی قرار می گرفت. بیمارانی که در جلسات پیگیری به افسردگی مبتلا بودند با توجه به زمان تشخیص افسردگی در دو گروه قرار گرفتند: بیمارانی که بیماری آن ها در ۲±۱۴ روز تشخیص داده شده بود در گروه افراد مبتلا به افسردگی زود هنگام قرار گرفتند؛ و آن هایی که بیماری شان در هر کدام از جلسات پیگیری متوالی تشخیص داده شده بود، گروه افسردگی دیر هنگام را تشکیل دادند. یافته ها نشان داد که شیوع یک ساله افسردگی در بیماران مبتلا به سکته مغزی خفیف ۲۹/۰ درصد بوده است. در رابطه جنس مونث، سیگار کشیدن در اوایل سکته مغزی، اختلال شناختی خفیف در ۱۴ ± ۲ روز و عود سکته مغزی به طور مستقل با خطر بالای سکته مغزی خفیف در طول جلسات پیگیری یکساله همراه بود. عوامل پیش بینی کننده افسردگی زود هنگام شامل مونث بودن، سیگار کشیدن در زمان بیماری و اختلال شناختی خفیف در ۱۴ ± ۲ روز می باشد، در حالیکه عوامل پش بینی کننده افسردگی دیر هنگام، سیگار کشیدن و عود سکته مغزی می باشد. تقریبا ممکن است در هر ده بیماری که برای اولین بار به سکته مغزی خفیف مبتلا شده اند سه نفر در سال اول پس از سکته به افسردگی مبتلا شوند. پس از ابتلا به سکته مغزی خفیف، عواملی از جمله مونث بودن، سیگار کشیدن، اختلال شناختی خفیف و عود سکته مغزی ابتلا به افسردگی زود هنگام و دیر هنگام را پیش بینی می کنند.