اثر بخشی مگنت تراپی در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا

سندرم فیبرومیالژی بیماری مزمن اسکلتی عضلانی با اتیولوژی نا شناخته ای است که با نشانه های اصلی درد منتشر در سراسر بدن و نقاط حساس متعدد شناخته می شود. با توجه به شیوع متفاوت در مطالعات، هدف از این مطالعه بررسی اثر بخشی مگنت تراپی در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا در کنترل بهتر درد و بهبود کیفیت زندگی در این بیماران بوده است. مگنت تراپی نوعی روش درمانی ایمن و غیر تهاجمی است که در آن حوزه های مغناطیسی بدن، برای درمان و کمک به روند بهبودی استفاده میشود. این روش درمانی بر پایه تحریک بافتها و سلولهای بدن است. در این درمان از مگنت (آهن ربا) برای ایجاد میدان مغناطیسی استفاده میشود. بدن به طور طبیعی همیشه دارای میدان مغناطیسی و الکتریکی است. تمام سلولهای ما مقدار کمیانرژی مغناطیسی دارند. اساس مگنت تراپی بر این است که وقتی قسمتی از بدن ما دچار مشکل میشود در واقع میدان مغناطیسی آن قسمت از تعادل خارج شده است. اگر نزدیک قسمت آسیب دیده یک میدان مغناطیسی قرار دهیم میدان مغناطیسی بدن به حالت نرمال بر میگردد . مگنت، قسمت آسیب دیده بدن را تحریک کرده و باعث بهبود گردش خون در بافتها میشود. در نتیجه به سلولها بیشتر مواد مغزی میرسد و ضایعات بافتها سریعتر خارج میشوند. به این ترتیب ترمیم بافتها سریع تر شده و سیستم ایمنی بدن تقویت میگردد.نتیجه گیری : بیماری فیبرومیالژیا بیماری شایعی در جامعه بوده که درمان های دارویی و غیر دارویی برای این بیماران در نظر گرفته شده، باتوجه به اثرات تسکین درد در مگنت تراپی، این روش نیز میتواند به عنوان روش غیر دارویی و ایمن برای این بیماران مطرح باشد.