تاثیر استفاده از دانه و تفاله گوجه فرنگی در جیره غذایی بر عملکرد جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور تعیین ارزش غذایی و مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه و تفاله گوجه فرنگی بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام شد. دانه گوجه فرنگی در سطوح ۶، ۱۲ و ۱۸ درصد و تفاله گوجه فرنگی در سطوح ۳، ۹ و ۱۲ درصد در جیره جایگزین ذرت و کنجاله سویا شد. ابتدا انرژی قابل سوخت و ساز دانه و تفاله گوجه فرنگی به روش سیبالد تعیین شد. در این آزمایش از ۵۰۴ قطعه جوجه گوشتی تجاری (راس ۳۰۸) به مدت ۸ هفته (از سن ۱ تا ۵۶ روزگی) به صورت یک طرح کاملا تصادفی در ۷ تیمار و ۴ تکرار (۱۸ قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. در۲۱ روزگی قابلیت هضم ایلئومی پروتئین جیره ها تعیین شد. میزان انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری دانه ۳۳۹۴ و تفاله ۲۳۲۹ کیلوکالری در کیلوگرم و میزان پروتئین خام آنها به ترتیب ۳۱ و۷/۲۲ درصد بود. نتایج نشان داد که سطوح مختلف دانه و تفاله گوجه فرنگی بر وزن بدن، قابلیت هضم ایلئومی پروتئین جیره و در صد لاشه اثر معنی داری نداشت. بهترین ضریب تبدیل انرژی و پروتئین در سطح ۶ درصد دانه و ۹ درصد تفاله بوده که با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نداشتند. جوجه هایی که با دانه و ۱۲ درصد تفاله گوجه فرنگی تغذیه شدند نسبت به تیمار شاهد مصرف خوراک بیشتری داشتند. جیره های حاوی ۶ درصد دانه،۳ و ۹ درصد تفاله از نظر ضریب تبدیل خوراک با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نداشتند.