تاثیر جرم راننده بر سلامتی و آسایش او و مدت زمان مجاز رانندگی در سه نوع تراکتور متداول در ایران

امروزه به ایمنی شغلی کشاورزان در کشورهای در حال توسعه کمتر توجه می شود. این مساله برای رانندگان تراکتورها که در معرض شرایط بسیار نامناسب محیط کار و ارتعاش زیاد تراکتور و صندلی آن قرار دارند از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد. بنابراین بررسی منابع ارتعاش و روش های کاهش آن در تراکتورها از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. در این پژوهش ارتعاش وارد بر بدن چند راننده تراکتور با جرم های متفاوت هنگام رانندگی با سه تراکتور متداول در ایران هنگام انجام عملیات شخم با گاوآهن برگرداندار، دیسک زنی و حرکت روی جاده آسفالت در دو سرعت پیشروی بررسی گردید. مقادیر شتاب روی تراکتور و بدن رانندگان تراکتور، هنگام رانندگی با تراکتور اندازه گیری و ثبت گردید و پس از انجام آنالیز فوریه روی این داده ها، ریشه میانگین مربع های شتاب وزن دار شده تیمارهای مختلف در دو وضعیت سلامتی و آسایش راننده، آنالیز و تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج به دست آمده بیانگر عدم وجود اختلاف معنی دار در سرعت های مختلف پیشروی بود. در حالی که میانگین های بردارهای شتاب روی تراکتورها و بدن رانندگان اختلاف معنی داری در سطح احتمال ۱% نشان دادند به نحوی که با افزایش جرم راننده، میانگین بردار شتاب روی بدن او کاهش می یافت. به عنوان مثال راننده با جرم ۵۵ کیلوگرم بیشترین میانگین شتاب (۸/۹ متر بر مجذور ثانیه) و راننده با جرم ۱۰۰ کیلوگرم کمترین میانگین شتاب( ۳/۳ متر برمجذور ثانیه) را به خود اختصاص داده بودند. با مقایسه مدت زمان مجاز رانندگی روزانه این سه تراکتور، در مجموع تراکتور جاندیر مدل ۳۱۴۰ و تراکتور یونیورسال مدل۶۵۱ به ترتیب بیشترین و کمترین مدت زمان مجاز رانندگی روزانه را به خود اختصاص دادند. هم چنین پس از مقایسه میانگین های شتاب روی بدن رانندگان مختلف با استاندارد های جهانی، سطح آسایش و راحتی این افراد هنگام رانندگی با این تراکتورها فوق العاده ناراحت به دست آمد.