تاثیر انواع فیلم های بسته بندی بر عمر انبار مانی قارچ خوراکی تکمه ای

قارچ تکمه ای سرشار از مواد غذایی است ولی در مقایسه با میوه ها و سبزی ها سرعت تنفس بالاتری دارد و بدلیل فقدان پوشش طبیعی، زوال آن به سرعت اتفاق می افتد. به نظر می رسد استفاده از پوشش نازک مناسب برای افزایش عمر انبارمانی قارچ یک روش مناسب و مقرون به صرفه می باشد لذا پژوهش حاضر جهت یافتن بهترین پوشش نازک برای افزایش عمر انبارمانی قارچ خوراکی انجام گرفت. در این پژوهش، پوشش های مورد استفاده شامل: شاهد (بسته بندی در سلفون)، پوشش پلی اتیلن با دو ضخامت ۴۰ و ۶۵ میکرومتر، پوشش بی اکسیلاری ارینتت پلی پروپیلن با سه ضخامت ۲۵، ۳۵ و ۴۰ میکرومتر، پوشش کست پلی پروپیلن با دو ضخامت ۲۵ و ۵۰ میکرومتر، پوشش پلی استر با دو ضخامت ۱۲ و ۲۴ میکرومتر و پوشش پلی وینیل کلراید با ضخامت ۳۰ میکرومتر بود. نمونه ها پس از ۰، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ روز نگه داری در انبار سرد در دمای یک درجه سانتی گراد و رطوبت ۹۰%، در سه تکرار ارزیابی شد. نتایج نشان داد بین نوع پوشش پلاستیکی اختلاف معنی داری از نظر شاخص های مورد بررسی در سطح احتمال ۱% وجود داشت. بالاترین میزان سفتی، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و کمترین کاهش وزن و پوسیدگی در همه ضخامت ها در قارچ های بسته بندی شده با فیلم های پوششی، بی اکسیلاری ارینتت پلی پروپیلن و کست پلی پروپیلن بود در حالی که در قارچ های بسته بندی شده با پوشش های نازک شاهد، پلی وینیل کلراید، پلی اتیلن و پلی استر کیفیت قارچ ها پایین تر و پوسیدگی آنها بالاتر بود هم چنین اثر زمان بر تمامی صفات اندازه-گیری شده معنی دار بود و به مرور زمان کیفیت قارچ ها کاهش یافت.