بازسازی مرزهای خانواده با نگاهی بر آسیب های وارده به حقوق معنوی افراد خانواده در پی همه گیری ویروس کرونا

کرونا تجربه ی تلخ جهانی است که برای سیاست گذاران،خانواده و کنش گران اجتماعی پیامدهای ناخواسته ای داشته است، جامعه ی هدف گسترده ای را در بر گرفته است و انسان ها را خواسته یا ناخواسته درگیر نموده است. از طرفی کرونا و پیامد های اقتصادی آن باعث خانه نشینی بیشتر افراد و گذراندن وقت اعضای خانواده در کنار هم شده است؛ که اگر این گذراندن اوقات فراغت اعضای خانواده با یکدیگر مدیریت نشود ممکن است اثرات سویی برجای بگذارد. به دنبال شرایط بد و خانه نشینی حاصل از آن در زمان کرونا ممکن است آستانه تحمل افراد خانواده کم شده و در مقابل، تنش های خانوادگی رشد داشته و جنبه های نهان اعضای خانواده در زندگی آشکار شود. همچنین بخشی از نیازهای اجتماعی افراد که در بیرون از خانه و محل کار یا در ارتباط با دوستان برآورده می شد از بین رفته است . به دنبال افزایش ساعات با هم بودن و افزایش تنش های خانوادگی در این دوران و نبود آموزش های لازم از قبل برای چنین دورانی لزوم بازسازی مرزهای خانوادگی مطرح می شود. در این پژوهش سعی شده است با نگاه اقتباسی و تطبیقی از حقوق خانواده، به بیان حقوق معنوی افراد خانواده در کنار هم و با نگاهی پیشگیرانه و بازسازی مرزهای خانواده از دیدگاه خانواده درمانی ساختاری پرداخته شود تا خانواده ها در این دوران، هم با بازسازی و ترمی مرزهای آسیب دیده و هم با آگاهی از حقوق خود، فرصت بهبودی یافته و خانواده به یک رکن قوی و مستقل چه برای چالش های روزمره و چه برای چالش های پیش بینی نشده از این دست در آینده تبدیل شود.