تحلیل معناشناختی حسنات و اعمال صالح در قرآن کریم بر اساس نظریه ایزوتسو

اعمال انسان، موجب سعادت و شقاوت او در دنیا و آخرت می شود و چون انسان زندگی ابدی در پیش دارد، چگونگی عمل او در دنیا، و فراهم آوردن توشه برای آخرتش، حایز اهمیت است. قرآن برای نظام مندکردن ذهن مخاطب و ایجاد تحول در اندیشه مخاطب از شبکه معنایی گسترده ای بهره گرفته است. مقاله حاضر بر آن است با شیوه تحلیلی و توصیفی به گستره معنایی حسنات و اعمال صالح در قرآن بر اساس نظریه معناشناسی ایزوتسو- که با تحقیق در واژگان، طرز نگرش قرآن به واژگان در دو محور خرد و کلان همنشینی و جانشینی را کشف می کند- بپردازد. یافته های تحقیق حاضر حکایت از آن دارد که حوزه معنایی حسنات و اعمال صالح از پر بسامدترین واژگان قرآنی به شمار می رود که بر اساس نظریه معناشناسی ایزوتسو بین آن ها رابطه عموم خصوص مطلق بر قرار است؛ زیرا دامنه حسنات عام می باشد و اعمال صالح و ثواب را شامل می شود، در حالی که برخی از حسنات عمل صالح محسوب نمی گردند.