مدیریت پسماند در صنایع سلولزی( مطالعه موردی)

مدیریت پسماندهای صنعتی در کشور ما بدلیل عدم وجود متولی خاص اجرائی ، قوانین و معیارهای مدون کنترل کننده و ارگان نظارتی کارآمد از جایگاه مناسبی برخوردار نبوده و در بیشتر موارد حتی آمار صحیحی از میزان تولید این مواد در دسترس نمی باشد. در این میان با توجه به تعدد و تمرکز عمده واحدهای صنعتی تولید کننده پسمانده های لیگنوسلولزی در منطقه شمال کشور ( استان مازندران )، شهرستان ساری بدلیل استقرار مجتمع چوب و کاغذ مازندران به عنوان یکی از بزرگترین واحدهای صنعتی تولید کننده کاغذ درخاورمیانه به عنوان نمونه مورد توجه قرار گرفت و اطلاعات مربوط به تولید پسماندهای لیگنوسلولزی در این مجتمع و نقش موثر آن درکنترل و احیاء پسمانده های لیگنوسلولزی ازطریق بازیافت ( مصرف مجدد خمیر و کاغذ بازیافتی ) با توجه به اهداف مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داده که از کل پسماندهای لیگنوسلولزی تولیدشده، در طی سنوات اخیر با اعمال مدیریت صحیح، بخش عمده آنها مجددا قابل احیاء شده و از سوی دیگر با تغییر نگرش مدیریت در زمینه جایگزینی خمیر و کاغذهای بازیافتی بجای چوب خام ، این مجتمع صنعتی نقش موثری را در کنترل میزان پسمانده های لیگنوسلولزی در منطقه ایفا نموده است ، به نحویکه با توسعه این روند، علاوه بر دستاوردهای اقتصادی و تاثیرات مثبت زیست محیطی ، کاهش مصرف مهمترین منبع لیگنوسلولزی(چوب) را به میزان تقریبی بیش از 25% کل حجم برداشت سالانه از عرصه های جنگلی کشور را در پی خواهد داشت