تدوین مدل ساختاری عوامل موثر بر طرد همسالان در مقطع ابتدائی و بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر این مدل در پرخاشگری، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی

هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری طرد همسالان بر پایه­ی یک طرح پژوهشی آمیخته (کمی - کیفی) و بررسی اثربخشی برنامه­ی آموزشی مبتنی بر این مدل در پرخاشگری، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان بود. در قسمت کیفی جامعه­ی هدف شامل کلیه­ی آموزگاران مقطع ابتدایی و کلیه­ی اساتید رشته­ی روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه های شهر کرمانشاه می شد که از این تعداد ۲۱ آموزگار و ۱۰ متخصص تعلیم و تربیت با روش نمونه گیری از نوع هدفمند انتخاب شد. در قسمت کمی جامعه مد نظر شامل کلیه­ی دانش آموزان دبستانی شهر کرمانشاه بود که تعداد ۳۱۱ نفر از ایشان به عنوان نمونه و به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند در بخش آزمایشی جامعه­ی این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر ششم ابتدایی شهر کرمانشاه می شد که به صورت در دسترس ۳۲ نفر از آن ها به شکلی کاملا تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ضعف های خانوادگی، ضعف در درک دیگران و ضعف در زبان و تعامل به صورت غیرمستقیم و سازه های مشکلات روان شناختی، ضعف های تحصیلی و عدم جذابیت ظاهری به صورت مستقیم بر طرد همسالان تاثیر می گذارند. این مدل در قسمت کمی با داده های میدانی برازش پیدا کرد. در قسمت آزمایشی نتایج نشان داد که برنامه­ی آموزشی در مرحله­ی اول پرخاشگری را کاهش و خودکارامدی را افزایش می دهد و بدین طریق زمینه را برای ارتقای سازگاری اجتماعی بیشتر دانش آموزان فراهم می آورد.