ارزیابی اثربخشی پل های عابر پیاده در طراحی شهری

پل های عابرین پیاده یکی از مهم ترین و رایج ترین تسهیلات مورد نیاز عابرین پیاده برای عبور از عرض جاده ها می باشند. در کنار هزینه های ناشی از احداث پل های عابر پیاده همواره این چالش وجود دارد که آیا عابرین پیاده به منظور تردد عرضی از این روگذرها استفاده خواهند کرد یا خیر؟ پل های عابر پیاده امروزی ، طراحی صرفا عملکردی آن ، عدم نورپردازی مناسب آن ، عدم دید از خیابان ، ایجاد منظر نامطلوب در خیابان ، ایجاد مانع در برابر دید به چشم اندازهای مطلوب طبیعی شهر و... نقاط ضعف و تهدیداتی است که لزوم باز طراحی پل های عابر پیاده را یادآور می شود. پل عابر پیاده به سبب وزن و مقیاس آن ، پنانسیل طراحی خلاقانه را دارا است. علاوه بر فرم منحصر به فرد که می تواند به عنوان یک نشانه عمل کند. همچنین می توان از فضای پل به عنوان محلی برای چشم انداز به فضاهای پیرامون استفاده کرد. طراحی مناسب این فضا سبب افزایش زیبایی و خوانایی این پل ها می گردد و بر فضای پیرامونی موثر و به لحاظ روانی بر ایجاد انگیزه برای عبور عابرین نیز تاثیرگذار خواهد بود. هدف از این تحقیق ارزیابی اثربخشی پل های عابر پیاده در طراحی شهری می باشد.