تحریف های شناختی و استفاده از مکانیسم های دفاعی در والدین کودکان مبتلا به اوتیسم

کودکان و فرزندان خانواده از جمله امیدان زندگی و لذت های زندگی بحساب می آیند، هنگامی که این کودکان دچار بیماری خاصی می شوند والدین آنها تمام زندگی خود را وقف بهبودی آنان می کنند. داشتن کودک معلول نشانه از دست دادن یک کودک طبیعی است و آگاه ی از اینکه کودک آنها با مشکل متولد شده است و این مشکل ادامه خواهد یافت، فرایندی از اندوه را موجب می شود. برای انجام این تحقیق روش کتابخانه ای به مدت یک ماه مورد استفاده قرار گرفته است. در آغاز مقاله به واکاوی بیماری اتیسم و اختلالات مربوط به آن پرداخته شد واینکه خانواده های دارای فرزند اتیستیک در چه شرایطی به سر می برند و والدین این کودکان چه سختی هایی پیش رو دارند و در خلال رفتار هایی که برای مراقبت از این کودکان در پیش میگیرند چگونه از مکانیسم های دفاعی بهره می برند. آنچه که در این مقاله بدان دست یافتیم این است که مادران دارای کودک ناتوان در مقایسه با مادران کودکان سالم سطح سلامت عمومی پایین تر و سطح شادکامی کمتری دارند. با ابتلای کودکان به مشکلات ذهنی روانی همچون اتیسم سرمایه روانشناختی والدین تعدیل و کاهش می یابد و ابتلای به مشکلات و اختلالات روانشناختی افزایش می یابد.