اثربخشی رفتار درمانی شناختی بر حساسیت به تهدید در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی شناختی بر حساسیت به تهدید در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ در شهرستان بهارستان تهران بود که نمره آنها در آزمون اضطراب اجتماعی بالاتر از ۶۵ بود. از بین این افراد ۳۰ نفر به صورت دو گروه همگن انتخاب شدند و در طرح پژوهش شرکت کردند. آنان ابتدا به مولفه بازداری رفتاری از مقیاس سیستم های مغزی/ رفتاری پاسخ دادند. سپس برنامه ی آموزشی رفتاردرمانی شناختی در ۱۰ جلسه ۶۰ تا ۹۰ دقیقه ای به وسیله پژوهشگر به شکل جلسات گروهی برای گروه آزمایشی اجرا گردید و سرانجام هر دو گروه مجدد به پرسشنامه ذکر شده پاسخ دادند و نتایج پیش آزمون و پس آزمون مقایسه گردید. نتایج آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که بین گروه های مورد مقایسه یعنی گروه آزمایشی و گواه در متغیرهای مورد بررسی یعنی حساسیت به تهدید در پس آزمون تفاوت معناداری با هم دارند. به گونه ای که نمرات پس آزمون گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه کاهش معنی داری در حساسیت به تهدید نشان داد. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که رفتار درمانی شناختی بر حساسیت به تهدید در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی اثربخش است.