اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر همراهی عاطفی و حل مسئله زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره کرمانشاه

زمینه وهدف: یکی از ارکان عمده جامعه و طبیعی ترین گروه برطرف کننده نیازهای مادی، عاطفی، تکاملی و معنوی انسان، خانواده است که کانون صمیمانه ترین روابط و تعاملات بین فردی است. در واقع سلامت و بالندگی جامعه وابسته به سلامت و رشد خانواده است. پژوهض حاضر با هدف بررسی اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر همراهی عاطفی و حل مسئله زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره کرمانشاه انجام شد. روش پژوهش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش ازمون ، پس ازمون و پیگیری و همچنین گروه آزمایش و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه ی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ودرمانی کرمانشاه در سال ۱۳۹۸-۹۹ بود. آزمودنی ها شامل ۳۰ نفر است که به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش ۱۵ و گروه کنترل ۱۵ جایگزین شدند، برای آزمودنی های گروه آزمایش جلسات روانشناختی مثبت نگر به صورت جلسات گروهی برگزار شد و از پرسشنامه سنجش عملکرد خانواده FAD برای جمع آوری داده ها استفاده شد. یافته هاک یافته ها نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت نگر تاثیر معناداری بر بعد همراهی عاطفی F=۰/۳۹۶ و حل مسائل F=۰/۱۰۰ در گروه آزمایش داشت که این تاثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده بود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت روانشناسی مثبت نگر منجر به ارتقا عملکرد خانواده زوجین در بعد همراهی عاطفی و حل مسئله زوجین شده است. بنابراین می توان از فنون روانشناسی مثبت نگر برای بهبود مشکلات زناشویی در کلینیک ها بهره برد.