سینما درباره ازدواج عاشقانه چه می گوید؟ بررسی نقش عشق در خانواده در عصر ما سینمای طنز در سال های ۱۳۹۵-۱۳۹۰

زمینه و هدف: عشق به شکل عام و نه علاقه زوجین به یکدیگر، پدیده ای است که در چند قرن اخیر به وجود آمده است و پیوندها متناسب با دنیای سیالی است که «احتمالات عاشقانه» با سرعت در آن در حال عبور و مرور است. پیوندهایی که با وعده «رضایت بخش تر بودن و قانع کننده تر بودن» همدیگر را از صحنه خارج می کنند. سینما به مثابه وسیله ارتباطی تدثیرگذار بر خانواده، قادر خواهد بود الگوهای تعهد زناشویی مدنظر خود را به جامعه ارائه دهد لذا پژوهش حاضر با تکیه بر نظریه عشق استرنبرگ به بررسی تعهد زناشویی در فیلم های سینمایی پنج سال اخیر بین زوجین متاهل پرداخته است. روش پژوهش: رویکرد این مطالعه کیفی است در این پژوهش از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. و جامعه اماری این تحقیق، فیلم های سینمایی طنز سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ است. که با نمونه گیری به شیوه هدفمند از این بین، خواب زده ها به عنوان فیلمی که هیچ موافقی در بین منتقدین نداشته، آتش بس دو به عنوان فیلمی با نظرات موافق و مخالف و نهنگ عنبر به عنوان فیلمی که با اقبال عمومی مواجه شده اند انتخاب شد. یافته ها: از دید سینماگران بیش از ۳۰ درصد روابط غیر رسمی پایدار نمایش داده شده اند که این خود جای تامل دارد درعین اینکه ۲۵ درصد از روابط رسمی نیز ناپایدار به تصویر کشیده شده اند. یافته ها: نشان می دهد پنجاه درصد روابط زناشویی چه رسمی چه غیر رسمی متعهدانه است، تعهد ربطی به رسمی بودن رابطه ندارد و امری فردی است از طرفی نسبت به ۲ به ۶ بودن بی تعهدی از طرف مردان به زنان نشان می دهد که از دید فیلم های سینمایی عمده بی تعهدی از طرف زنان نه مردان صورت گرفته است به طوریکه زنان سه برابر بی تعهدتر از مردان نشان داده شده اند. نتیجه گیری: این پژوهش نشان می دهد سینما به مخاطب خود می گوید: «آزادباش، به انتخاب خودت متعهد باش اما مراقب خیانت زنان باش» با القای بی خطر بودن عدم تعهد زناشویی به مخاطبین و تشویق آن ها نقش مهمی در فرهنگ بی تعهدی زناشویی دارد. پژوهش حاضر تدیید می کند که از دید فیلم های مورد بررسی حتی در روابط نامشروع و غیر رسمی بین زن و مرد، عشق کامل همان قدر می تواند وجود داشته باشد که این احتمال برای روابط رسمی هست و احتمال خطر هم به همین تناسب وجود دارد.