آسیب زایی مادران از اینترنت در بحران کرونا و تعامل مادر کودک، نقش متغیر میانجی احساس تنهایی مادران

زمینه و هدف: همه گیری COVID-۱۹ پیامدهای کوتاه مدت و همچنین طولانی مدت روانشناختی برای خانواده ها از جمله افزایش احساس تنهایی را به دنبال داشته است. برخی بر این اعتقادند که دستگاه هایی مانند تلفن هوشمند می توانند به مثابه ابزاری در جهت کاهش احساس تنهایی به شمار اید. در مقابل، پاره ای از پژوهش ها در طی همه گیری کرونا، بر این نکته تاکید دارند که استفاده زیاد از اینترنت با افزایش استفاده اسیب زا از اینترنت و افزایش احساس تنهایی همراه است. کاهش کیفیت والدگری از دیگر پیامدهای سوء استفاده آسیب زای والدین از اینترنت است. با توجه به اهمیت کیفیت تعامل مادر کودک، این مطالعه با هدف بررسی مدل ساختاری استفاده آسیب زای مادران از اینترنت و تعامل مادر کودک با میانجی گری احساس تنهایی مادران در دوران اپیدمی کرونا انجام شد. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش، مادران شهر تهران در بهار سال ۱۳۹۹ بود که حداقل یک فرزند ۳ تا ۵ سال داشتند. نمونه ای از ۳۳۷ مادر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد استفاده اسیب زا از اینترنت کاپلان GPIUS، پرسشنامه تعامل والد کودک پیانتا CPRS و مقیاس احساس تنهایی دی توماسو، برانن و بست SELSA-S بود. داده های گردآوری شده، با استفاده از نرم افزارهای SPSS-۲۶ و AMOS-۲۴ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که استفاده آسیب زای مادران از اینترنت با تعامل مادر کودک رابطه منفی و معنادار و با احساس تنهایی رابطه مثبت و معنادار دارد. یافته های برآمده از معادلات ساختاری نشان داد که شاخص های نیکویی مدل در محدوده مطلوب قرار دارند و نقش میانجی متغیر احساس تنهایی در رابطه بین استفاده آسیب زا اینترنت و تعامل مادر کودک تایید شد. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش احساس تنهایی مادران می تواند بین استفاده آسیب زا از اینترنت تعامل مادر کودک نقش واسطه ای ایفا کند. با توجه به تاثیر شیوع کرونا در افزایش احساس تنهایی و استفاده اسیب زا از اینترنت، یافته ها این پژوهش، ممکن است به اطلاع رسانی بهتر و رهنمودهای موثر در جهت بهبود تعامل مادر کودک به زیستی خانوداده کمک کند.