بررسی استفاده از سیستم عصبی_فازی تطبیقی در افزایش ایمنی خطوط ریلی

یکی از بخش های مهم سیستم حمل ونقل در اغلب کشورها که نقش زیر بنایی و غیر قابل انکاری در توسعه پایدار و عرصه های گوناگون ایفا میکند، حمل و نقل ریلی است. این سیستم به دلیل مزایای نسبی که در مقایسه با دیگر بخش های حمل و نقلی مانند جاده ای، هوایی و دریایی دارد، سهم خاصی را در بخش حمل و نقل به خود اختصاص داده است. در اکثر کشورهای توسعه یافته و بیشتر کشورهای در حال توسعه، راه آهن یک مکانیسم مهم و کارآمد در زمینه حمل ونقل درون شهری و برون شهری محسوب میشود. راه آهن در ایران نیز در طول زمان فراز و فرودهایی داشته است و هدف شرکت راه آهن تلاش به منظور قرار گرفتن در جایگاهی مطلوب است. با توجه به موقعیت کشور در منطقه، گسترش و پیشرفت سیستم حمل و نقل ریلی نقش به سزایی در توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی خواهد داشت. اما در چند سال اخیر در کشور بسیاری حوادث ریلی رخ داده که لازم است به سرعت مشخص و برطرف گردند. براین اساس در این مقاله براساس تعداد حوادث رخ داده با عامل خطای نیروی انسانی در کشور بین سالهای ۷۵ تا ۷۹ و با استفاده از سیستم عصبی_فازی تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته است. با تحلیل های انجام شده با این سیستم مشخص شد که لازم است خطای انباشت بالاست و سایر خطاها مامورین در الویت ترمیم قرار گیرد.