تاثیر یک دوره تمرینات منتخب شناختی – تعادلی بر تعادل در افراد مبتلاء به اختلال شناختی خفیف

تعادل مهارت پیچیده ای است که از افتادن افراد جلوگیری می کند و از اجزای جدایی ناپذیر زندگی روزمره است. با افزایش سن و سالمندی تعادل کاهش می یابد. کاهش تعادل در سالمندان می تواند منجربه سقوط و افتادن سالمندان شود و اثرات جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر سه روش تمرینی شناختی، تعادلی و ترکیبی بر تعادل افراد دچار اختلال شناختی خفیف بود. ۴۱ مرد سالمند مبتلاء به اختلال شناختی خفیف با میانگین سنی ۶۵.۴۸±۶.۰۳ سال، قد ۱۶۹.۴۸±۷.۳۱ سانتی متر، ۷۴.۷۰±۸.۷۰ کیلوگرم به سه گروه تمرینات شناختی، تعادلی و ترکیبی تقسیم شدند. تعادل آزمودنی ها توسط آزمون بلند شدن و راه رفتن TUG، پیش و پس از شش هفته مداخله اندازه گیری شد. آزمودنی ها هر هفته ۴ جلسه و در مجموع ۲۴ جلسه به تمرین پرداختند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ و استفاده از آزمون تی همبسته در سطح معنی داری p=۰.۰۲ بطور معنی داری افزایش یافت همچنین در فاکتور تعادل بین گروه تمرینات شناختی و گروه تمرینات ترکیبی تفاوت معنی دار مشاهده شد p=۰.۰۴ یافته ها نشان داد تمرینات تعادلی باعث بهبود تعادل این افراد می شود. در گروه تمرینات شناختی اثر مثبت این تمرینات بر تعادل دیده نشد