ابعاد صلح در اندیشه و عمل امام خمینی

این نوشته بدین پرسش می پردازد که ابعاد صلح در اندیشه و عمل امام خمینی کدام اند؟ مدعای بحث حاضر هم آن است که به رغم خشونت در نظر و عمل امام خمینی، آنچه از نگاه ایشان اصالت دارد «صلح» است و جنگ و خشونت جنبه ثانوی و تبعی دارد. روش گردآوری داده ها اسنادی است. الگوی نظری نوشتار، با الهام از بخشی از دستگاه فلسفی «هگل» چنان طراحی شده که همه مباحث و مواضع امام خمینی در زمینه صلح را می توان به دو بعد اصلی فروکاست: «بعد فردی» و «بعد جمعی». مباحث بعد جمعی در سه سطح قابل دسته بندی اند: امام خمینی و صلح در خانواده، صلح در نهادهای مدنی و صلح در جامعه سیاسی. یکی از دستاوردهای تحقیق آن است که سیره امام خمینی در زمینه صلح نه به راه امثال «گاندی» ها ختم می گردد که مبتنی بر نظریه عدم خشونت بود و نه از اسلام روایت طالبانی و داعشی دارد، بلکه در اندیشه ایشان قطعا خشونت وجود دارد، خاصه در دهه آخر عمرشان و هم زمان با رهبری بر نظام جمهوری اسلامی. در مجموع از جهت نظری و عملی در ابعاد مختلف جهت گیری های امام خمینی، مبتنی بر اصالت صلح است و جنگ و خشونت عارضی هستند. بر همین اساس برخی شبهه ها و ابهام ها در اندیشه و مواضع امام خمینی نیز در مقاله طرح و پاسخ داده شده است.