عوامل سخن گفتن بدون علم و آگاهی از منظر قرآن کریم و روایات شیعه

سخن گفتن یکی از بزرگترین نعمت های خداوند متعال برای انسان است که در زندگی وی نقش مهمی ایفا می کند به نحویکه انسان به وسیله آن با دیگران ارتباط برقرار کرده و بدون آن رشد و پیشرفت و انتقال آگاهی ها و دانش ممکن نخواهد بود وزندگی بسیار سختی برای انسان رقم خواهد خورد؛ از سویی این نعمت بزرگ دارای آفات مختلفی نیز بوده و در صورت بیتوجهی انسان به این امر از آفات آن رنج بسیار خواهد برد؛ یکی از این آفات، سخن گفتن بدون علم و آگاهی است. این آسیباز جمله اموری است که برای انسان ها معمولا مغفول مانده و توجهی به آن نمی شود در حالی که زیان های بسیار آن درزندگی انسان هویداست و علاوه بر آن عواق دنیوی و اخروی اندوه باری نیز در پی خواهد داشت. ابتدا به تشریح اهمیت سخندر آیات قرآن کریم و روایات ائمه معصومین (ع) پرداخته و اهیمت آن را تبیین می نماید سپس به آداب سخن گفتن در اسلاممی پردازد و به دنبال آن اهمیت آگاهی در زندگی و در گفتار اشاره می کند. پس از تبیین ضرورت آگاهی، ضرورت آسیبشناسی در علوم مختلف و در این موضوع بررسی شده و پس از آن به ضرورت مراجعه به آیات قرآن کریم و روایات ائمه (ع)می پردازد. در پایان راهکارهای برون رفت از آسیب مورد نظر مطرح و تحلیل شده است. نتیجه به دست آمده در این پژوهشبیانگر آن است که بر اساس آیات قرآن و احادیث، گفتار بدون علم و آگاهی در نتیجه عوامل مختلفی از جمله: جهل، تعجیل،غفلت و ... روی می دهد و انسان باید از این عوامل غفلت نکند تا از آسیب های آن در امان باشد.