اثر بخشی درمان مبتنی بر والدگری ذهن آگاهانه بر حساسیت نسبت به پاداش و تنبیه و رابطه والد- کودک در کودکان بیش فعال

این پژوهش باهدف بررسی تاثیر درمان مبتنی بر والدگری ذهن آگاهانه حساسیت نسبت به پاداش و تنبیه و رابطه والد-کودک در کودکان بیش فعال انجام گردید.روش پژوهش نیمه تجربی وطرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود .جامعه یآماری شامل کلیه ی مادران دارای فرزند بیش فعال در سال ۱۳۹۵ در شهرستان اصفهان بودند که تعداد ۲۰ مادر به صورتدردسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند .داده ها با روش تحلیلکوواریانس چند متغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲ تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر والدگری ذهن آگاهانه بر حساسیت نسبت به پاداش و تنبیه و مولفه های آن و رابطه والد- کودک تاثیر معنادار (P<۰/۰۵) داشته است.میزان تاثیر درمان مبتنی بر والدگری ذهن آگاهانه بر رابطه والد-کودک ۷۶ درصد، ،سائق ۴۹ درصد ،پاسخ دهی به پاداش ۵۸ درصد و جستوجویسرگرمی ۵۸ درصد بوده است و تنها در سیستم بازدارنده تفاوت معنادار مشاهده نشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از این درمانمی توان در بهبود رابطه والد-کودک و حساسیت نسبت به پاداش و تنبیه کودکان بیش فعال استفاده نمود.