تنوع در منابع ژنتیکی گیاهان علوفه ای عاملی برای نیل به تولید پایدار

وجود تنوع در منابع کشت و زرع از جمله علوفه، یکی از راههای تحقق کشاورزی پایدار است. با توجه به محدویت منابع آب و خاک و رقابت زراعتهای مختلف؛ بهترین روش افزایش تولید علوفه، افزایش عملکرد در واحد سطح ، با استفاده از منابع ژنتیکی بومی میباشد. در این راستا، جمع آوری، ارزیابی و استفاده از منابع ژنتیکی گیاهان علوفه ای به منظور بکارگیری مستقیم یا ایجاد ارقام جدید با پتانسیل ژنتیکی برتر، حائز اهمیت میباشد. تنوع ژنتیکی اولیه یا ثانویه بسیاری از لگومها و گراس های علوفه ای، در کشور وجود دارد که جزء نمونه های ژنتیکیAccessionsبومی هر منطقه می باشند و از زمانهای گذشته، مورد کشت و بهره برداری بوده اند. استفاده از این منابع، در نیل به پایداری تولید علوفه در سیستمهای کشاورزی، به ویژه در مقابله با تنش های محیطی روزافزون و احتراز از سیستم های تک کشتی، علاوه بر تولید مواد غذایی متنوع و با ارزش تغذیهای بالا و در فصول متفاوت، به دلیل بهبود حاصلخیزی خاک توسط برخی از این گیاهان، باعث افزایش عملکرد محصولات بعدی میگردند. در نوشتار حاضر، قابلیت استفاده از این گیاهان در سیستمهای زراعی، برای نیل به پایداری تولید علوفه، مورد بحث قرار گرفته است.