تنوع زیستی و حفاظت عقاب فیلیپینی

عقاب میمون خوار یا عقاب بزرگ بومی فیلیپین در چهار جزیره از مجمع جزایر فیلیپین که شامل اوزون، ساماریته، میندانائو یافت می شود. این گونه هیچ زیر گونه ای ندارد. نوجوانان شبیه بزرگسالان هستند. نرها و ماده ها از نظر ظاهری شبیه به هم هستند. تکامل در جزایر فیلیپین، بدون شکارچیان دیگر، عقاب ها را به شکارچی غاب جنگل ها تبدیل کرده است. هر جفت برای تولید مثل موفق در پرورش جوجه به زیستگاه بزرگ احتیاج دارد. چرخه کامل تولیدمثل عقاب فیلیپین دو سال به طول می انجامد. ماده در پنج سالگی و نر در هفت سالگی باغ می شود. عقاب فیلیپین مانند اکثر عقاب ها تک همسر است. میزان بارندگی و جمعیت طعمه نیز ممکن است بر فصل تولیدمثل تاثیر بگذارد. مانند بسیاری از جانوران شکاری بزرگ، لانه عقاب به تپه ای عظیم از چوب شباهت دارد. ۸ تا ۱۰ روز قبل از آماده شدن تخمک گذاری، ماده به یک بیماری مبتلا می شود و غذا نمی خورد، آب زیادی می نوشد و بال هایش را به صورت افتاده نگه میدارد. هر دو جنس در جوجه کشی و تغذیه عقاب شرکت می کنند اما ماده بیشتر از این شکاری که یک عقاب انجام میدهد ۳۰۴ روز پس از جوجه کشی است. هر دو ولد در مجموع ۲۰ ماه از عقاب مراقبت می کنند. آنها در درجه اول با جنگل زدایی از طریق قلع چوب و گسترش کشاورزی تهدید می شدند. استخراج معادن، آودگی، قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات که در تواید مثل تاثیر میگذارد شکار غیر قانونی نیز از تهدید های عمده ای است. علاوه بر این گهگاهی در تله هایی توسط مردم محلی برای آهوها گذاشته شده گرفتار می شوند. از نظر تاریخی، حدود ۵۰ عقاب فیلیپینی در باغ وحش های اروپا (انگلیس، آلمان، بلژیک، ایتالیا، فرانسه، ایالات متحده و ژاپن نگهداری می شود. عقاب فیلیپین در مسابقات ورزشی بعنوان حیوان خوش یمن مورد استفاده قرار می گیرد.