کاربرد رویکرد توسعه حمل و نقل محور (TOD) در پیوند جامعه محلی با دانشجویان (نمونه مورد مطالعه شهر بجنورد)

در دهه های اخیر با گسترش روز افزون شهرنشینی و رشد شهرها ،مراکز شهری حجم بالایی از خودروها را در خود جای داده اند. افزایش روزافزون وسایل نقلیه شخصی پیامدهایی را برای شهرها به دنبال داشته است.با توجه به اینکه دانشجویان به عنوان قشر خاصی از اجتماع به دلیل عدم مالکیت خودرو نسبت به سایر شهروندان از وسایل نقلیه شخصی کمتر استفاده می کنند ،به منظور کاهش هزینه های زندگی نیاز دارند کاربریهای مورد نیاز روزمره را در فاصله مناسبی از محل سکونتشان داشته باشند، لازم است سازو کارهایی برای شکل گیری محلاتی مبتنی بر حمل و نقل عمومی و لزوم توجه به این قشر در دستورکار قرار گیرد.امروزه مفهوم "توسعه ی حمل و نقل همگانی محور("(TODبه عنوان یکی از رویکردهای متکی بر اصول پایداری مورد توجه قرار گرفته است.در واقع این توسعه با شکل دادن محلاتی فشرده و پیاده محور در اطراف ایستگاه های سامانه ی حمل و نقل،امکان زندگی باکیفیت و بدون وابستگی به خودرو شخصی را فراهم می نماید.در این راستا تحقیق حاضر بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و در قالب یک رویکرد توسعه ای و با بهره گیری از اصول توسعه حمل و نقل همگانی محور ،پس از شناسایی و ارزیابی جامع و دقیق ویژگی های مختلف محلات به ارائه پیشنهاداتی در راستای ارتقا کیفیت محلاتی که دانشجویان در آنها سکونت دارند بپردازد.