بازآفرینی بافت فرسوده با بهره گیری از روش های تسهیل گری (نمونه موردی:محله جنت)

بیش از یک دهه است که مدیران و کارشناسان مسکن و شهرسازی در یافته اند که در ظرف چند دهه اخیر سکونتگاه های غیر رسمی و بافت های فرسوده شهری در ایران رو به گسترش هستند و بیش از این نمی توان به این دو معضل بزرگ شهر نشینی بی توجه بود. حال اینکه، نقش انکارناپذیر مردم در حل مسائل و مشکلات جامعه شهری، موضوع مشارکت شهروندان را به ضرورت آشکار در برنامه ریزی و مدیریت شهری تبدیل کرده است که تسهیل گری یکی از راه های اعمال مشارکت می باشد. تسهیلگری مفهومی است که در حوزه توسعه در نیمه دوم قرن بیستم و پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفته است. به معنای دیگر ساده سازی و ایجاد پل ارتباطی میان مردم، نهادهای دولتی و نهاد های غیر دولتی می باشد. از این رو می توان با پرداختن به نقش تسهیل گری، ارتقای کیفی بافت های ناکارآمد را سهولت و تسریع بخشید. حال آنکه تسهیل گری در ایران تازه مدنظر قرار گرفته است و نیاز توجه به الگوی تسهیل گری و بستر های آن در بافت های ناکارآمد شهری بسیار زیاد احساس می شود. محله جنت با توجه به ویژگی های منحصر به فردی که دارا میباشد؛ مانند هویت تاریخی و اصالت این محله و نزدیکی به حرم مطهر مداخلات خاصی را طلب میکند و بایستی از مداخلات مقتدرانه و بدون انعطاف و در نظر گرفتن مردم و ساکنان و ایده و نظرات آنها اجتناب کرد، متاسفانه در گذشته چنین مداخلاتی در این محله صورت گرفته است که عدم همکاری مردم در اجرای طرح ها را شاهد بوده است و اکنون نهادهای ذی ربط در پی جلب اعتماد مردم و مشارکت آنها در طی فرایند برنامه ریزی تا اجرا هستند تا موفقیت هرچه بیشتری دربازآفرینی این محله حاصل گردد و از فرسودگی بیشتر این بافت ارزشمند نیز اجتناب گردد. در این پژوهش با روش تحلیلی – توصیفی و با استفاده از داده های کتابخانه ای و مشاهدات و برگزاری جلسات تسهیل گری و استفاده از روش های تسهل گری در محله جنت به بازآفرینی این محله پرداخته شده است و نظرات و ایده های مردم و گروه های هدف جمع آوری شده و مد نظر قرارگرفته است و با استفاده از دسته بندی های یافته به بررسی آنها و نتایج پرداخته شده است و در انتها به ارائه راهبردهای باز آفرینی برای این محله منتج گردیده.