اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی افراد بهبود یافته از کووید ۱۹

تحقیق حاضر از لحاظ رویکردی؛ کمی و از نظر نوع و ماهیت، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون باگروه گواه می-باشد.. نمونه شامل ۳۴ نفر افراد ترخیص شده از بیمارستان و افرادی بود که درگیر کووید ۱۹شده بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و گواه (هرگروه ۱۷ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۷ جلسه درمان کوتاه مدت راه حل محور را تجربه کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف( ۱۹۹۵ ) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی ( ۱۹۹۹)استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل تحلیل کوواریانس بر اساس رعایت مفروضه های آن از طریق نرم افزار آماریSPSS-۲۲تحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد که که بین میانگین های پس آزمون در گروه آزمایشی و گواه ازلحاظ بهزیستی روانشناختی وکیفیت زندگی تفاوت آماری معنی داری وجود داشته است. همچنین ۹۱درصد از تغییرات بوجود آمده در متغیر بهزیستی روانشناختی و ۶۲ درصد از تغییرات بوجود آمده در متغیر کیفیت زندگی ، ناشی از اثر مداخله مربوطه است.این نتایج نشان دهنده بروز اثرات منفی روانی و اجتماعی در زمان بهبود است و نشان دهنده اثر مداخلات در زمان همه گیری بیماری کرونا است.