اثر بخشی درمان راه حل محور بر خلق نوجوانان زندانی با نشانه های افسردگی درتهران

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر خلق نوجوانان زندانی بانشانه های افسردگی در تهران بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. نمونه شامل نو جوانان کانون اصلاح و تربیت به درشهرستان بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و گواه (هرگروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۷ جلسه درمان کوتاه مدت راه حل محور را تجربه کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف( ۱۹۹۵ )و از پرسشنامه افسردگی کودکان توسط کواکس ۱۹۸۱ ) استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل تحلیل کوواریانس یک راهه بر اساس رعایت مفروضه های آن ازطریق نرم افزار آماریSPSS-۲۲تحلیل شدند.یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین میانگین های پس آزمون در گروه آزمایشی و گواه خلق افسرده تفاوت آماری معنی داری وجود داشته است. نتایج نشان داد که می توان افسردگی را با استفاده از درمان کوتاه مدت راه حل محور بطور معناداری بهبود بخشید.