تاثیر زلزله های دور و نزدیک گسل بر بلند مرتبه سازی در کلانشهرها

در فرهنگ معین ، بلند مرتبه به معنای دارای جاه و مقام، درجه و وضع بلند، بلند محل ، بلند مکان است. تعاریف مختلفی از بلند مرتبه و ساختمانهای بلند مطرح شده که جهت وضوح بحث به چند مورد مختصرا اشاره می شود: در تعریفی که بر اساس تعیین حد ارتفاع ساختمان ها ارائه شده آمده: در ایران طبق نشریه ۱۱۲ سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، تعریف ساختمان بلند به این نحو است؛ هر بنایی که ارتفاع آن (فاصله قائم بین تراز کف بالاترین طبقه قابل تعریف تا تراز پایین ترین سطح قابل دسترسی برای ماشین های آتش نشانی ) از ۲۳ متر بیشتر باشد، ساختمان بلند محسوب می شود. تعریف دیگر اینکه ساختمان بلندتر از حداکثر ارتفاعی برخوردار باشد که مردم به راحتی می توانند از آن بالا بروند و در این صورت نیاز به آسانسور وجود دارد که با توجه به ضوابط شهرداری در ایران ساختمانهای ۵ طبقه و بیشتر ملزم به نصب آسانسور می باشند. با توجه به این تعریف، ۵ طبقه و بیشتر بلند مرتبه حساب می شوند . از دیدگاه مهندسین ساختمان، هنگامی می توان بنا را بلند مرتبه نامید که ارتفاع آن باعث شود نیروهای جانبی ناشی از زلزله و باد بر طراحی آن تاثیر قابل توجهی بگذارد و بر این مبنا ساختمان های بیش از ۱۰ طبقه بلند مرتبه محسوب می شوند. هدف مقاله حاضر تاثیر زلزله های دور و نزدیک گسل بر بلند مرتبه سازی در کلانشهرها می باشد. نتایج نشان می دهد در دهه اخیر کلانشهرها به نحو بی سابقه ای گسترش یافته اند این گسترش کالبدی در بسیاری از موارد افزایش جمعیت بوده است افزایش جمعیت و قیمت زمین ، بلند مرتبه سازی یا رشد و توسعه عمودی شهرها را اجتناب ناپذیر کرده است بلند مرتبه سازی در سال های اخیر به یکی از مهمترین راهبرد ها و برنامه های توسعه شهری تبدیل شده است این پدیده ضمن داشتن مزایای متعدد در صورت ضعف در برنامه ریزی اثرات منفی بر شاخص های کیفیت زندگی در کلان شهرها می گذارد.