کار برد اکسیژن تراپی و مسمومیت با اکسیژن

اکسیژن تراپی به معنای استفاده درمانی از اکسیژن برای کمک به انهایی است که درگیر نگهداری سطح اکسیژن مورد نیاز بدن خود هستند عواملی وجود دارد که باعث می شود فرد با سطح مناسبی از اکسیژن قادر به تنفس نباشد مانند عنواع عفونت ها .اکسیژن درمانی انواع مختلفی دارد از جمله ان می توان به گاز اکسیژن,اکسیژن مایع,غلظت اکسیژن و درمان اکسیژن هایپر یا پرفشار نام برد. این روش ها باعث میشود بیمار اکسیژن بیشتری دریافت کند و این روش ها به عنوان راه حلی کوتاه مدت برای ارتقا سطح اکسیژن ان هایی که واقعا بیمارند استفاده میشود و به شکل بلند مدت برای افرادی که بیماریهای مزمن ریوی دارند و مدام سطح اکسیژن شان پایین می اید به کار می رود ازجمله عوارض این درمان می توان به هایپوونتیلاسیون , مسمومیت با اکسیژن , صدمات چشمی و اتلکتازی جذبی نام برد . ابزار های الزم برای اکسیژن درمانی به دو دسته سیستم های با جریان زیاد اکسیژن و با جریان کم اکسیژن تقسیم میشود . در سیستم های با جریان کم اکسیژن بیمار هوای اتاق را همراه با اکسیژن تنفس می کند. برای استفاده از این نوع سیستم ها , بیمار باید حجم جاری طبیعی و الگوی تنفسی منظم داشته باشد از این نوع سیستم می توان به کانوالی بینی , ماسک ساده اکسیژن نام برد. از سیستم های با جریان زیاد اکسیژن معموال درصد اکسیژن FiO۲ مشخص و ثابتی را ایجاد می کنند که با تغییر در الگوی تنفس بیمار, در انها تغییری ایجاد نمی شود. شایع ترین و متداول ترین مثال ان ماسک ونچوری است. اکسیژن رسانی پرفشار کمک میکند تا در شرایطی که بدن به علت پایین بودن سطح اکسیژن بافتی دچار عارضه شده ترمیم شود. جلسات متعدد هیپرباریک در بهبودی انواع حالات مثل کم خونی، سوختگی و صدمات ناشی از فشردگی کمک کننده است نتایج ازمایشات نشان داده که درمان با اکسیژن پر فشار به طور موثری در درمان فلج مغزی نقش دارد که شامل پیشرفت در عملکرد و کاهش سفتی عضلانی کودکان مبتلا به فلج مغزی دیپلژی می باشد.