درآمدی بر مولفه های امنیت توحیدی در سند چشم انداز ۱۴۰۴ ه.ش

سند چشم انداز ۲۰ ‎ساله‎ی جمهوری اسلامی ایران، به‎عنوان سندی که همسویی برنامه ریزی ها و تلاش دستگاه های مختلف را رقم زده است، از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها مورد تاکید قرار گرفته است. از این‎رو، شایسته است که بخشی از مجاهدت های علمی برای تبیین و تولید الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت به نسبت گزاره های این سند صورت پذیرد. از آنجا که هر حکومت برای پیشبرد جامعه نیازمند علوم حکومت داری است؛ یا این مهم را باید تولید نماید یا به علوم غیربومی که تناسبی با فرهنگ و ارزش‎های جامعه ندارد، روی آورد که این مساله باعث وابستگی می‎شود. رهبر معظم انقلاب در خصوص ضرورت تولید علم بومی و عدم به‎کارگیری علوم تولیدی دیگران در جامعه اعتقاد دارند که وجود علم بومی مایه‎ی اقتدار است و دارنده‎ی آن می تواند در سرنوشت و مقدرات دیگر ملت‎ها مداخله نماید. استفاده از علومی که توسط جهان بینی خاصی تولید گردیده، جامعه را به سمت آن جهان بینی سوق می دهد. از این‎رو، تولید علوم انسانی اسلامی یک ضرورت اجتناب ناپذیر در جامعه‎ی اسلامی است تا هم از انحراف مسیر جامعه به سمت باورهای مادی و غیرتوحیدی جلوگیری به عمل آید و هم صدور انقلاب اسلامی از طریق نرم افزار حکومتی محقق گردد. یکی از شقوق علمی موردنیاز جامعه، مساله‎ی امنیت است که متاسفانه در این زمینه هنوز از نظریات ناسازگار با ارزش های اسلامی استفاده می شود. بنابراین، تبیین مفاهیم و سپس نظریات امنیتی مبتنی بر جهان بینی اسلامی از اهم نیازهاست که باید انجام پذیرد. در این مقاله سعی بر آن است که علاوه بر بیان بخشی از مفاهیم و نظریات امنیت توحیدی، مولفه های امنیت توحیدی سند چشم اندازه ۲۰ ساله‎ی جمهوری اسلامی بررسی و تبیین گردد. پس سوال اصلی این است که کدام یک از مولفه های امنیت توحیدی در سند چشم انداز ۲۰ ساله‎ی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد و هم‎چنین این مولفه ها از منظر تبیین بر اساس اصول اسلامی و قرآنی چه کیفیت، جایگاه و ارتباطی با یکدیگر دارند؟ برای پاسخ به این سوال از روش «اجتهادی» و مطالعات کتابخانه ای – اسنادی استفاده می گردد و مرجع اصلی این مقاله سند چشم انداز ۲۰ ساله‎ی جمهوری اسلامی می باشد.