بررسی مقایسه ای تاثیر نوع سوبسترا در تولید آنزیم آمیلاز در تخمیرغوطه ور

باسیلوس ها به دلیل توانایی بالا در تولید آنزیم آمیلاز از مهمترین تولید کنندگان در چند دهه ی گذشته می باشند. در این پژوهش بررسی مقایسه ای تاثیر نوع سوبسترا در تولید آنزیم آمیلاز در تخمیر غوطه ور صورت گرفت. رفت های مختلف محیط های کشت رقیق شده ملاس نیشکر و آب پنیر با استفاده از محیط پابه تولید آمیلاز تهیه و پس از تلفیح با باکتری باسیلوس لیکنی فورمیس بصورت تخمیر غوطه ور در دمای ۵۰˚C قرار داده شدند. بررسی میزان پروتئین کل با رسم منحنی استاندارد برادفورد و تعیین فعالیت آنزیم آمیلاز با انجام تست دی تیروسالیسیلیک اسید انجام گرفت. بیشترین تولید آنزیم در محیط ملاس نیشکر با رقت ۱/۲ در زمان ۷۲h به میزان ۳۱/۴u/ml و در محیط ملاس نیشکر با رقت ۱/۳ به مقدار ۲۰/۲u/ml مشاهده شد که پس از ۹۶h به میزان ۳۱/۴u/ml و در محیط ملاس نیشکر با رقت ۱/۳ به مقدار ۲۰/۲u/ml مشاهده شد که پس از ۹۶h به ترتیب به ۲۷/۲u/ml و ۱۵/۴u/ml کاهش یافت. بهترین زمان جهت تولید آمیلاز، ۷۲h برای محیط آب پنیر ۱/۲ با مقدار تولید ۱۴/۵u/ml و آب پنیر ۱/۳ به میزان ۱۹/۶u/ml بود. در محیط کشت ملاس نیشکر ۱/۳ پس از ۷۲h میزان فعالیت آنزیمی به مقدار ۲۶/۴u/ml و میزان تولید پروتئین کل برابر با ۲۶/۵μ/ml و در غلظت ۱/۲ فعالیت آنزیم آمیلاز در حدود ۳۹/۶u/ml و پروتئین کل برابر با ۳۰μg/ml بود. بیشترین تولید و فعالیت آنزیم مربوط به محیط ملاس نیشکر بوده و میزان تولید و فعالیت آنزیم در محیط آب پنیر بسیار کمتر از محیط ملاس بود.