ارائه یک مدل مفهومی در خصوص تاثیر آزادسازی اقتصادی بر شاخص های کلان کشورها

بحث آزادسازی اقتصادی و تاثیر آن بر رشد و توسعه اقتصادی کشورها یکی از مباحث مهم در دهه های اخیر بوده است. اینکه آیا آزادسازی اقتصادی در نهایت منجر به افزایش تولید ناخالص داخلی می شود یا خیر، یکی از دغدغه های اصلی دست اندرکاران فرآیند آزادسازی بوده است. این تحقیق با استفاده از داده های بنیاد هریتیچ در سال ۲۰۱۷ برای ۱۷۲ کشور جهان که داده های آن ها برای این منظور وجود داشته، انجام شده است. بعد از آزمون های عدم خود همبستگی و نرمال بودن داده ها و بعد از طی یک فرآیند ۵ مرحله ای، با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری، مدل مفهومی تحقیق ارائه گردید که در آن شاخص های برازش مطلق با زیرشاخص های شاخص برازش نیکویی و شاخص برازش نیکویی تعدیل شده، شاخص های نسبی با زیرشاخص های خطای میانگین مجذور ریشه تخمینی و کای مربع به درجه آزادی، شاخص های براش تطبیقی با زیرشاخص های شاخص تاکر لوییز، شاخص برازش نرمال شده و شاخص برازش نسبی، شاخص های برازش پارسیمونز، با زیرشاخص های شاخص برازش تطبیقی، شاخص برازش نرمال شده پراسیمونز و شاخص برازش تطبیقی پارسیمونز همگی معنی دار هستند. همچنین، مشخص شد که ۵ متغیر از ۱۲ متغیر آزادسازی اقتصادی تاثیر مستقیم قابل توجهی بر تولید ناخالص داخلی دارند. بعلاوه، ۶۹ درصد از تغییرات تولید ناخالص داخلی، به وسیله پنج متغیر حقوق مالکیت، صداقت دولت، آزادی مالی، مخارج و مصارف دولت، و آزادی سرمایه گذاری قابل بیان است و ضریب همبستگی بین تولید ناخالص داخلی و متغیرهای ذکر شده ۸۳ درصد می باشد. در این تحقیق علاوه بر دستیابی به رابطه معنی داری بین متغیر تولید ناخالص داخلی و ۵ متغیر اثرگذار بر آن، با استفاده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری، یک مدل مفهومی با روابط معنی دار بین متغیرهای مدل به دست آمده است که می تواند مبنایی برای محققان آتی باشد.