بررسی اثربخشی روانپویشی فشرده کوتاه مدت بر کنترل عواطف زنان متاهل

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت بر کنترل عواطف زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره اصفهان اجرا شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره آبان، آیین و میلاد نور شهر اصفهان در سال ۱۳۹۵ بود که به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند تعداد ۳۰ زن انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. (۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه)، که گروه آزمایش به مدت ۱۵جلسه و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه در جلسات درمان روانپویشی شرکت کردند و هیچ یک از اعضای گروه گواه در جلسات درمان روانپویشی شرکت نداشتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز (۱۹۹۷) بود. داده ها از طریق تحلیل واریانس چند متغیره (مانکوا) تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت، منجر به کاهش نمره کنترل عواطف  (۲۳/۲۰=F، ۰۰۱/۰=P) و مولفه های خشم (۶۸/۳۷=F، ۰۰۱/۰=P)، اضطراب (۶۴/۱۲=F، ۰۰۲/۰=P)، خلق افسرده  (۸۸/۲۰=F، ۰۰۱/۰=P) و افزایش عاطفه مثبت  (۹۳/۱۰=F، ۰۰۳/۰=P) در زنان شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج یافته ها می توان اظهار داشت که مداخله روانپویشی کوتاه مدت فشرده منجر به بهبود و کنترل عواطف در زنان شود.