فوتوریسم در مجسمه های محسن وزیری مقدم و هنرمندان ایتالیایی

شناخت دقیق و همه جانبه هر پدیداری - بویژه پدیدارهای هنری - در کنار دیگر ملزومات، نیازمند دیدگاهی تاریخی نسبت به آن پدیدار نیز هست. به بیانی دیگر، اگر سودای شناخت یک اثر یا یک جنبش هنری خاص را در سر داشته باشیم و به همراه بررسی ویژگیهای فرمال آنها، به مطالعه زمینه های تاریخی شکل دهنده آن آثار و جنبشها نپردازیم، دچار اشتباهی بزرگ شده ایم و هرگز به شناختی فراگیر دست نخواهیم یافت. ازاین رو، در این پژوهش نیز به دنبال یافتن »بستر تاریخ هنری« برای مجسمه های مفصلی (۱۳۴۸-۵۴) محسن وزیری مقدم - به عنوان نمونه هایی برجسته از آثار هنرمندان نوگرای ایرانی- و همچنین مجسمه های فوتوریستی هنرمندان غربی بوده ایم. برای رسیدن به این مقصود، با روشی توصیفی - تحلیلی به این موضوع پرداخته شده که سیر تحول آثار این هنرمند از ابتدا تا عزیمت او به پاریس در سال (۱۹۶۸) ۱۳۴۷ و خلق مجسمه های حرکتی/ مشارکتی (مجسمه های مفصلی) بلافاصله پس از بازگشت او از فرانسه مورد مطالعه قرار گرفته است و کوشیده تا نشان داده شود که چگونه او تا پیش از رفتن به پاریس به عنوان هنرمند مجسمه ساز فعالیتهای خود را آغاز کرده و به فرم و بیانی خاص در این هنر نیز دست یافته است؛ و با ترسیم نمایی کلی از جو هنری پاریس در دهه های پنجاه و شصت؛ تلاش شده آن شرایط تاریخ هنریای که بستر ظهور آن دو مفهوم اساسی (یعنی حرکت در اثر هنری و مشارکت مخاطبان در ایجاد آن حرکت) در مجسمه های وزیری مقدم شده اند را با مجسمه های دیگر هنرمندان فوتوریستی غرب آشکار شود.