شخصیت حقوقی فدراسیون فوتبال در نظام حقوقی ایران

طبق ماده اول اساسنامه فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران، این فدراسیون یک نهاد غیردولتی می باشد. از طرف دیگر طبق قانون فهرست نهادها و موسسات عمومی غیر دولتی مصوب ۱۳۷۳/۴/۱۹، فدراسیون های ورزشی آماتوری و از جمله فدراسیون فوتبال، در زمره موسسات عمومی غیر دولتی آمده است. با اینکه با نگاهی آرمان گرایانه جایگذاری فدراسیون فوتبال ذیل سازمانهای غیردولتی با توجه به مقررات بین المللی ورزش و اساسنامه فیفا، قالب حقوقی مناسب تری می باشد و بهتر میتواند استقلال این نهاد را حفظ کند، اما در نظام حقوقی ایران از آنجایی که اساسنامه فدراسیون فوتبال که این فدراسیون را یک نهاد غیردولتی نامیده، توسط هیئت وزیران به تصویب رسیده و یک مقرره دولتی است اما قانون فهرست نهادها و موسسات عمومی غیر دولتی مصوب ۱۳۷۴/۴/۱۹ مجلس شورای اسلامی، قانون است، برتری جایگاه حقوقی قانون فهرست به عنوان قانون مصوب مجلس بر اساسنامه ی فدراسیون به عنوان آیین نامه هیات وزیران، در سلسله مراتب حقوقی کشور، به این نتیجه منجر می شود که فدراسیون فوتبال را باید یک موسسه عمو می غیردولتی بدانیم. اما تلقی نهایی و تام فدراسیون فوتبال به عنوان موسسه ی عمومی غیردولتی، با توجه به وضعیت این فدراسیون و عدم استقلال حقوقی، مالی و اداری این نهاد شاید کمی عجولانه و ناشی از سطحی نگری باشد. به طور کلی چهار دیدگاه اصلی راجع به ماهیت و وضعیت حقوقی این فدراسیون در نوشته های حقوقی یافت میشود. برخی آن را در حکم مراجع دولتی، برخی در زمره سازمانهای غیردولتی، گروهی آن را دارای ماهیتی دوگانه و عده ای سازمانی با ماهیت متغیر میدانند. با بررسی این چهار دیدگاه و ادله آنها به این نتیجه رهنمون می شویم که نمیتوان وضعیت حقوقی فدراسیون فوتبال را صفرو صدی تلقی کرده و آن را دولتی یا غیردولتی قلمداد نموده بلکه باید آن را دارای ماهیتی دوگانه یا حداقل متغیر بدانیم.