بررسی تاثیر فرهنگ سازمانی در برنامه ریزی سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد

در این تحقیق مدل دنیسون بعنوان مدل پایه برای بررسی فرهنگ سازمانی و مدلهای پالمر و دیوید بعنوان مدلهای پایه برنامه ریزی فرهنگی و استراتژیک مورد استفاده قرار گرفت. روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع روش تحقیق توصیفی-همبستگی است که اطلاعات آن به روش پیمایشی جمع آوری گردیده و در بخشهای اولیه از روش مطالعات کتابخانه ای اسناد موجود در مقطع زمانی خاص ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۸ (دو دوره میان مدت) استفاده شد. سپس با استفاده از ابزار مناسب به جمع آوری نظرات کارشناسان و مدیران سازمان و به وسیله پرسشنامه با سوالات باز و بسته با ۹۰ نفر جامعه آماری مبادرت شد. متغیر مستقل تحقیق فرهنگ سازمانی و متغیر وابسته برنامه ریزی فرهنگی می باشد.یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین فرهنگ سازمانی و برنامه ریزی رابطه معناداری وجود داشته ولی معناداری رابطه بین وضعیت فرهنگ سازمانی و هر یک از سطوح برنامه ریزی رد میشود از طرفی بین وضعیت فرهنگ سازمانی و توفیق محتوای برنامه ریزی صورت گرفته رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین وضعیت فرهنگ سازمانی و فرایند برنامه ریزی رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس یافته های تحقیق میتوان گفت هرچه مولفه های سازگاری و درگیر شدن در کار از فرهنگ سازمانی بهبود یابند فرایند برنامه ریزی نیز بهبود خواهد داشت ولی الزاما بهبود سازگاری و درگیر شدن در کار منجر به بهبود توفیقات محتوای برنامه ریزی نخواهد شد. بررسی نشان میدهد بیشترین تاثیر بر محتوای برنامه ریزی از مولفه یکپارچگی می باشد همچنین بیشترین تاثیر بر فرایند برنامه ریزی از مولفه درگیر شدن در کار می باشد.