بررسی نقش فضای مجازی در آموزش و تربیت انسان متمدن (کرونا و پسا کرونا)

در دنیای امروزی گسترش رسانه های دیجیتال و فضاهای مجازی بدون زمینه سازی و فرهنگ سازی در فرهنگ جوامع اسلامی رسوخ پیدا کرده و به یکی از دغدغه های فعالان فرهنگی تبدیل شده است. هدف این پژوهش بررسی نقش فضای مجازی در آموزش و تربیت انسان متمدن در دوره کرونا و پساکرونا بود که با شیوه پژوهش کیفی و با استفاده از راهبرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شد. در این راستا با استفاده از رویکرد هدفمند و بکارگیری معیار اشباع نظری، مصاحبه هایی نیمه ساختاریافته با ۱۲ نفر از معلمان و مدرسان در حوزه آموزش و تربیت در استان فارس انجام شد. به منظور بررسی روایی و پایایی داده ها از دو روش بازبینی به وسیله مشارکت کنندگان و مرور به وسیله غیرشرکت کننده در پژوهش استفاده شد. تحلیل داده ها در طی سه مرحله، کدگذاری باز، محوری و انتخابی به مفاهیم مجزا تفکیک شدند و ۱۵ مقوله کلی به دست آمد. این مقاله یافته های مطالعه را در چارچوب مدل پارادایمی شامل: شرایط علی( ۲ مقوله)، پدیده محوری (نقش فضای مجازی در اموزش و تربیت انسان متمدن)، راهبردها( ۳ مقوله)، زمینه( ۴ مقوله)، شرایط مداخله گر( ۲ مقوله) وپیامدها( ۳ مقوله) تحلیل کرده است.