بررسی آزمایشگاهی عوامل موثر بر سنتیک ژلهای شدن ژل پلی اکریل آمید سولفونه شده/ کروم (III) استات جهت کنترل تولید آب

تولید نفت و گاز معمولا با تولید آب همراه است. آب اضافی تولید شده در حین عملیات برداشت نفت و گاز موضوعی است که بر مخازن نفتی سراسر جهان تاثیر می گذارد. آب تولید شده علاوه بر کاهش عمر اقتصادی مخزن موجب مشکلات فنی و زیست محیطی نیز میشود. با شروع فرآیند سیلاب زنی آب در ازدیاد برداشت ثانویه و بالغ شدن مخزن مشکل تولید آب افزایش می یابد. یکی از روشهای کنترل تولید آب استفاده از ژل پلیمرها میباشد. موفقیت تزریق ژل جهت کنترل تولید آب نیازمند بررسی دقیق فاکتورهای کلیدی موثر بر زمان ژله ای شدن و بررسی جامع سازگاری بین محلول ژل و سیال مخزن است. لذا در این پژوهش دما، غلظت پلیمر و غلظت عامل شبکه ساز که از مهمترین عوامل موثر بر سنتیک فرآیند ژله ای شدن هستند مورد بررسی قرار گرفته اند. بدین منظور از روش کیفی تست بطری و آزمون رئولوژی استفاده شده است. نتایج حاصل نشان داد که زمان ژله ای شدن با افزایش غلظت پلیمر و غلظت عامل شبکه ساز کاهش می یابد و استحکام ژل بیشتر میشود. همچنین نتایج نشان داد با افزایش دما از ۷۰ به ۹۰ درجه سانتی گراد زمان ژله ای شدن کاهش یافت و ویسکوزیته نهایی ژل از ۰.۷۶۲ به ۱۵۸۰ پاسکال. ثانیه ۱۰۷) درصد) افزایش یافت.