بررسی اثر تنش خشکی در مراحل رشد زایشی برعملکرد کمی وکیفی ارقام سویا

خشکی یکی از مهمترین عوامل کاهش دهنده عملکرد دانه گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا از جمله ایران است. این عامل محدود کننده از یک جهت هر ساله باعث کاهش قابل توجه در عملکرد بسیاری از محصولات کشاورزی شده و از طرف دیگر به دلیل محدود نمودن کشت و کار در بسیاری از مناطق، سطح زیر کشت محصولات را در کشور کاهش داده و نتیجتا باعث پایین آمدن تولیدات خواهد شد. به منظور بررسی واکنش دو رقم سویا نسبت به تنش خشکی در مراحل مختلف رشد زایشی و اثر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد، آزمایشی بصورت اسپلیت پلات بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان در سال ۱۳۹۹ اجراشد. همچنین به منظور بررسی تاثیر تیمارهای آبیاری معمول و خشکی نمونه برداری برای بررسی بیان ژن های مسئول در فرآیندهای تحمل به تنش و گره زایی مورد بررسی قرار خواهند گرفت. در این آزمایش گلدانهای شاهد باصددرصد نیاز آبی گیاه آبیاری شده و سایرگلدانها جهت تیمار خشکی با ۵۰ % نیاز آبی گیاه آبیاری شدند. از نتایج احتمالی این تحقیق می تواند تاثیر معنی دار تنش خشکی بر صفات زراعی مانند تعداد غلاف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، و همچنین درصد روغن و پروتیئن دانه باشد. همچنین بیان ژن های درگیر در فرآیندهای تحمل به خشکی نیز می تواند بین دو رقم متفاوت باشد که حاکی از تفاوت در سطح تحمل این دو رقم به خشکی می باشد. نتیجه این تحقیق علاوه بر اینکه می تواند به معرفی رقم متحمل تر به خشکی بیانجامد، نتایج حاصل از بررسی بیان ژن ها نیز می تواند در مطالعات بهنژادی مورد استفاده قرار گیرد .