ارزیابی ریسک غیر سرطانی وسرطانی بر روی انسان ناشی از مصرف میگو سفیدهندی پرورش یافته در آبهای آلوده به فلزات سنگین

با افزایش میزان فلزات سنگین در محیط زیست ونفوذ آن در سفره های زیرزمینی وآبهای سطحی ودریا ها واهمیت مراقبت جهت جلوگیری و آلودگی انسان ها وجانداران وگیاهان ووابستگی به استفاده از منابع آبی برای انسانها دارای اهمیت می باشد . هدف از این پژوهش با داشتن غلظت فلزات سنگین کادمیوم (Cd)، نیکل (Ni)، سرب (Pb) و وانادیوم (V) در عضلات و پوست میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) خوراکی در شهرستان شیراز وانجام فرآیند ارزیابی در مواجه شدن افراد در معرض آلودگی فلزات سنگین ناشی از خوردن میگو پرورش یافته در آبهای آلوده به امراض سرطانی وغیر سرطانی در گروه مردان وزنان وکودکان به صورت کمی محاسبه میکند در تحقیق پیش رو ابتدا به روش غیر سرطانی میزان تماس با الاینده را بر اساس دوز مرجع محاسبه کرده وخطر و مجموع مخاطرات را به دست می آوریم که باتوجه به بالا بودن خطر ناشی از مصرف میگو در کودکان بالای یک نشان دهنده ایجاد عارضه در دراز مدت خواهد بود سپس ارزیابی ریسک سرطانی گروه مردان وزنان وکودکان در فلز سرب میزان ابتدا به سرطان را در جمعیت شهرستان شیراز محاسبه گردیده است. با توجه به جمعیت ۱۸۰۰,۰۰۰ شهرستان شیراز واختصاص جمعیت ۱۶۲۰۰۰ نفری به کودکان ودرصد برابر جمعیت مرد وزن نتایج حاصل از ریسک مازاد سرطان برای مردان ۵,۹ نفر در صدمیلیون وزنان ۷,۵ نفر در صدمیلیون وکودک ۸,۵ نفر در یک میلیون نفر می باشدگیری گردید. میزان فلزات سنگین کادمیوم، سرب و وانادیوم در پوست میگو و میزان نیکل در عضله میگو در مقایسه بایکدیگر بیشتر بود .نتیجه گیری:در سالهای اخیر به دلیل عدم رعایت دستور العمل واستانداردها در محیط زیست ونفوذ فلزات سنگین در آبهای سطحی ودریاها وسفرهای زیرزمینی و ورود فلزات سنگین به بدن انسانها ناشی از مصرف آبهای آلوده از طریق جذب در دستگاه گوارش با توجه به پژوهش صورت پذیرفته وارزیابی ریسک بر روی گروه مردان وزنان وکودکان در محاسبات غیر سرطانی با در دست داشتن دوز مرجع بصورت مزمن ونیمه مزمن خطرهای ناشی از مصرف میگو در فلزات کادمیوم ووانادیوم ونیکل پایین تر از یک بوده ولی در روش مزمن برای کودکان خطر ناشی از مصرف میگو در فلز سرب بالاتر از یک می باشد هر چند که میزان غلظت اندازه گیری شده عناصر فلزات سنگین در میگوی سفید هندی در مقایسه با مقادیر توصیه شده استانداردWHO/FAO بالاتر بوده ولی ارزیابی مذکور نشان دهنده این است که به جز در گروه کودکان در گروههای مردان وزنان مشکلی ایجاد نخواهد کرد.