ارزیابی اثر تنش شوری برروی محتوای پروتئین و آنزیم های آنتی اکسیدانتی برخی ژنوتیپ های لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

کشت گونه های متحمل، یکی از روشهای مقابله با پدیده شوری منابع آب و خاک است، از این رو شناسایی گونه های متحمل به شوری برای انجام این مهم اجتناب ناپذیر است. در این مطالعه، تغییرات محتوای پروتئین و برخی آنزیمهای آنتی اکسیدانت در بافت برگ چندین ژنوتیپ گیاه لوبیای معمولی (.Phaseolus vulgaris L) تحت تنش شوری در شرایط گلخانه طی چهار هفته ارزیابی شد. اعمال تیمارهای شوری آب آبیاری (صفر، ۶۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ میلی مولار NaCl) در مرحله چهاربرگی گیاهچه ها آغاز شد. ژنوتیپ های مورد مطالعه رقم یاس به عنوان رقم تجاری، ژنوتیپ های ۱۰۲، ۱۱۸۵و ۱۱۸۹ موجود در بانک ژن پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران بودند که در قالب طرح فاکتوریل دوعاملی در سه تکرار کشت شدند. نتایج نشان دادند که با افزایش میزان شوری، افزایش محتوای پروتئین کل در ژنوتیپ های ۱۱۸۵ و ۱۱۸۹ معنی دار بوده است و در ژنوتیپ ۱۰۲ کاهش معنی داری داشته است همچنین میزان آنزیمهای آنتی اکسیدانتی کاتالاز (CAT)، گایاکول پراکسیداز (GPX) و پلی فنل اکسیداز (PPO) تغییرات معنی داری با تغییر درجه شوری داشته است.