ارزیابی طرح آموزش و سازماندهی زنان تسهیل گر توسعه روستایی: مطالعه موردی شهرستان شیراز

زنان روستایی ایران از گذشته های دور، سهم عمده ای در تولید محصولات کشاورزی و صنایع روستایی داشته اند؛ اما متاسفانه آمار و ارقام مربوط به فعالیتهای زنان بسیار پایین تر از حدود واقعی است؛ زیرا آمارها غالبا بسیاری از اوقات، اشتغال فصلی، پارهوقت، بدون دستمزد و فعالیت های خانه داری زنان را لحاظ نمی نمایند. دفتر امور زنان روستایی به هدف ارتقا بخشیدن به سطح زندگی زنان روستایی و توانمندی آنان در عرصه های کار و تلاش، اقدام به تدوین، ارائه و اجرای طرحهای توانمندساز نموده است. لذا هدف کلی از مطالعه حاضر، ارزشیابی طرح آموزش و سازماندهی زنان تسهیل گر توسعه روستایی در شهرستان شیراز در راستای تحلیل موشکافانه یکی از طرحهای توانمندسازی زنان روستایی است. در این پژوهش با بکارگیری از روش پژوهش کیفی مطالعه موردی به انجام مصاحبه های عمیق از گروه های مختلف ذینفعان طرح تسهیل گری شامل کارشناسان و مسئولین امور زنان در سازمان جهاد و مدیریت شهرستان شیراز و همچنین فعال ترین زنان تسهیل گر روستایی به عنوان نمونه ای هدفمند و مطلع پرداخته شد. یافته های پژوهش، ابتدا به تحلیل ابعاد طرح سازماندهی زنان تسهیلگر روستایی، طبق الگوی ارزشیابی هفت مرحله ای بنت از دیدگاه کارشناسان و تسهیل گران زن روستایی پرداخته است. سپس اثرات طرح بر روستاهای موردمطالعه و همچنین محرکها و عوامل محدودکننده طرح شناسایی و ارائه شدند و نهایتا معیارهای انتخاب یک تسهیلگر زن روستایی بیان گردید. در پایان، تلاش شده است تا مطابق با یافته ها، راهکارهای عملیاتی در راستای رفع موانع و چالشهای پیشروی زنان تسهیل گر روستایی و ارتقای سطح عملکرد آنان ارائه گردد.