واکاوی شاخصه های الگوهای معماری ایرانی در جهت طراحی فضاهای مسکونی مدرن

از میان انواع فضاهای زندگی انسان، مسکن از اهمیت بسزایی برخوردار است، چراکه بیشترین تجربه احساسی انسان از طریق الگو های فضایی در آن صورت می پذیرد . اولین هدف از ساخت مسکن، فراهم آوردن مکانی برای آرامش انسان است. در دوران معاصر، با عوض شدن شیوه ی زندگی، تغییراتی در مفهوم خانه ایجاد شد . از آنجائیکه معماری اصیل ایرانی در باب مسکن سر شار از الگوهای زیبایی شناختی و غنی بوده است، لذا این مقاله با ارائه راهکار و الگوی معماری مناسب در حوزه مسکن با توجه به کمرنگ شدن اصول زیبایی شناسانه معماری ایرانی در چهار بخش به آن پرداخته است. دو بخش اول در فرآیند پژوهشی کتابخانه ای و با کنکاش در منابع مختلف، ابتدا به بازخوانی و تحلیل الگوهای زیبایی شناختی معماری ایرانی درباب مسکن و سپس سیر تحول این الگوها را در معماری معاصر و چالشهای حادث شده در مسکن امروزی بررسی می کند.در این مقاله، برای درک این تغییر، پس از پرداختن به مفهوم خانه، دو عامل تغییرات کالبدی و تغییر ذهنیت ساکنان به روشی کیفی ازطریق تحلیل محتوای مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته، مورد مداقه قرار گرفته است. پژوهش نشانگر آن است که معنای خانه، بیشتر تجلی گر مفاهیمی معنایی بوده است تا مادی و کالبدی. همچنین کیفیات موجود در خانه از نظر ساکنان در دهه های گذشته تنزل یافته و مفهوم خانه از کیفیات به کمیات وابسته شده است.