رابطه بین ابعاد چشم انداز زمان و ریسک پذیری در جوانان شهر اصفهان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ابعاد چشم انداز زمان و ریسک پذیری در جوانان شهر اصفهان بود. جامعهآماری این پژوهش شامل کلیه جوانان ساکن شهر اصفهان بود که تعداد ۱۵۰ نفر از آنها به صورت در دسترس به عنواننمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه چشم انداز زمانی فرم کوتاه زیمباردو، و پرسشنامه ریسک-پذیری ترامن (۲۰۰۷) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی مناسب و نیز ضریب همبستگیپیرسون استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین گذشته گرایی منفی، حال گرایی مثبت، حال گرایی منفی باریسک پذیری رابطه مثبت معناداری وجود داشت (P<۰/۰۵). اما بین گذشته گرایی مثبت، آینده گرایی مثبت، آینده گراییمنفی با ریسک پذیری رابطه معناداری وجود نداشت (P>۰/۰۵). بنابراین می توان بر اساس مداخله هایی در این بارههمچون آموزش چشم انداز زمان بر ریسک پذیری جوانان و تبعات بعدی آن اثرگذار بود.