کاربرد طراحی رایانشی در معماری و بررسی طراحی معماری پارامتریک، الگوریتمیک و مولد

شواهد نشان می دهد از اوایل سال ۱۹۶۰ و همزمان ظهور استفاده از رویکردهای مبتنی بر محاسبه در معماری، تاثیرات گوناگونی بر روند طراحی معماری و شیوه استفاده از کامپیوترها در طراحی معماری به وجود آمده است و در دنیای امروز، این تاثیرات به یک روند در طراحی تبدیل شده و به سرعت در میان معماران و سایر طراحان رایج گردیده است. گستردگی و پراکندگی پژوهش ها در این زمینه و کاربرد فزاینده فنون طراحی رایانشی درحل مشکلات طراحی باعث شده اصطلاحات زیادی به صورت مبهم و ناهمسان به کار رود. درنتیجه اصطلاحات اصلی طراحی رایانشی، براساس یک بررسی ادبیات گسترده در پژوهش ها ی دهه اخیر که از تعریف های مختلف توسط نویسندگان مختلف تجزیه و تحلیل و مقایسه شد. تجزیه وتحلیل ادبیات به سه موضوع طبقه بندی شد که پرتکرارترین اصطلاحات یعنی طراحی پارامتریک، طراحی الگوریتمیک و طراحی مولد می باشند. طراحی پارامتریک رویکرد طراحی مبتنی بر استفاده از پارامترها برای توصیف مجموعه ای از طرح ها است که به طراح اجازه میدهد تا به هنگام تولید محصول طراحی با تعیین یک یا چند پارامتر، به تغییر آن در محیط مدلسازی و طراحی پرداخته و همزمان، تغییرات در محصول طرح را مشاهده میکند. نتایج مقاله نشان می دهد که طراحی الگوریتمیک یک رویکرد طراحی مولد است و با یک همبستگی مشخص بین الگوریتم و نتیجه آن مشخص میشود و براساس منطق و روش گام به گام حل مسئله صورت می گیرد و طراحی مولد یک رویکرد طراحی است که از الگوریتمها برای تولید طرح استفاده میکند.