بررسی روش های فیزیکی در کاهش میزان تبخیر از منابع ذخیره آب روباز

طبق مطالعات کارگاه بین المللی مدل سازی اقیانوس (IWMO)، ایران در بین ۱۱۶ کشور از نظر بحران آب در رده ۱۴ قرار دارد که نشان دهنده وضعیت نامناسب ایران از لحاظ منابع آبی میباشد. بر این اساس ایران باید در سال ۲۰۲۵ جهت حفظ شرایط موجود ۱۱۲ درصد به منابع آب قابل استحصال خود بیفزاید که این افزایش میتواند از راه های مختلفی از قبیل افزایش راندمان آبیاری و کاهش تبخیر صورت گیرد. از جمله راهکارهای پیشنهادی برای کاهش تبخیر از منابع آبی سطحی میتوان به روش های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی اشاره نمود. در این پژوهش نیز به بررسی روش های فیزیکی در کاهش میزان تبخیر از منابع آبی روباز پرداخته شده است. نتایج حاصله از این پژوهش پس از بررسی های به عمل آمده حاکی از آن است که روش های فیزیکی کاهش تبخیر میتواند در حدود ۷۰ تا ۹۵ درصد از تبخیر آب از منابع آبی روباز جلوگیری کند. در این روش هزینه های سرمایه آن زیاد است، اما هزینه های نگهداری آن بالا نیست. پوشش های مختلفی که در این روش میتوان به کار برد عبارت اند از صفحات شناوری یونولیت به رنگ سفید، توپهای شناور سفید، صفحات خورشیدی و صفحات شناور بتنی مجوف سبک که قادرند تبخیر را حداقل تا ۸۰ درصد کاهش دهند. تحلیلهای اقتصادی نشان داده است که کاهش تبخیر و حفاظت آب در این روش با تولید آب از روش شیرین کردن آب شور میتواند رقابت کند.