تکنیک های برنامه ریزی شهری در دولت الکترونیک و نحوه متدولوژی توسعه پایدارآن

امروزه در راستای تحقق شهر الکترونیک، مفهوم جامع تری تحت عنوان شهر هوشمند مطرح میشود که علاوه بر فناوری، بر ابعاد دیگری همچون دولت هوشمند و شهروندی تکیه مینماید. ورود به عرصه شهر و شهرداری الکترونیک و در تعمیم آن شهر هوشمند، در کشور ما پیشینه تجربی و دانشی عمیقی ندارد و ما در ابتدای راه هستیم. لذا در این شماره مجله شهرنگار سعی بر آن است تا با بیان مطالب فنی و علمی و با بررسی چالش ها و ارائه راهکارها در خصوص مفاهیم مذکور، برای متخصصان و افراد خبره در زمینه فناوری اطلاعات و مدیریت شهری اطلاعات مفیدی ارائه گردد. اهمیت این موضوع زمانی آشکارتر می شود که بدانیم در حال حاضر، از دیدگاه بسیاری از صاحب نظران، روش های سنتی شهرداری و شیوه های قدیمی آن، در بسیاری از موارد به ویژه در کلان شهرها، پاسخگوی خیل عظیم جمعیت آن نیست.مطالعه حاضر با روش توصیفی -تحلیلی به بررسی وضعیت موجود شهرداری الکترونیک درکلان شهر هاپرداخته است .مدتهاست مفاهیمی مانند شهر الکترونیک، شهر هوشمند، شهر مجازی و سایر مفاهیم، مدیران شهری را مجاب کرده است، اقداماتی مبتنی بر فناوری اطلاعات جهت نیل به اهداف کلان مدیریتی خود انجام دهند. اقداماتی که هر یک از آنها میتواند نقش کافی در تغییر سبک زندگی شهروندان ایفا کند. فارغ از فرصت هایی که رشد سریع فناوری در اختیار مدیران شهری گذاشته است، شیوه و میزان استفاده از این فرصت در برنامه ریزی ها موضوع جذابی است که در چند سال اخیر توجه بسیاری از سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری را به خود جلب نموده است.